De voetballiefhebbers herinneren wel van gruwelbeelden betreffende horrortackle van Axel Witsel op Marcin Wasilewski tijdens de voetbalwedstrijd tussen RSC Anderlecht en Standard Luik op 31 augustus 2009, ook van Yvan Desloover op Juan Lozano in 1987, en Michel De Wolf op Maurice De Schrijver in 1983, enz.... Alles werd zo in de media opgelaaid.
Wist jullie dat er een ‘tackle met dodelijke afloop’ op het voetbalveld van Boom F.C. gebeurd is? Zeker niet. Het was toen zo niet opgeblazen. Maar mijn moederlijke en vaderlijke grootouders zeiden dat het zo’n dodelijke aanslag was. Het slachtoffer was 24 jarige Benoit Van Eyndhoven, een zoon van Jules, neef van mijn moederlijke grootmoeder Maria Francisca Van Eyndhoven. Hij speelde bij F.C. Boom in de hoogste nationale voetbalafdeling, ere-afdeling (huidig eerste klasse) als een beloftevolle middenvelder. Op 10 november 1946 kreeg hij jammerlijk een ernstig opzettelijke schop (met twee benen vooruit, volgens getuigen o.a. Jos Van Laer, Jose Keppens en Rudolf Eyckmans (toen 5 jaar) op zijn buikstreek van ene Albert De Deken, een speler van Olympic Charleroi. Hij is afgevoerd naar het hospitaal in Boom, daarna moest hij noodzakelijk op 21 november naar het universiteitsziekenhuis te Leuven overgebracht worden om door professoren behandeld te worden want zijn toestand verergerde. Op de namiddag van 22 november 1946 stierf hij na een nieuwe langdurige operatie... Mijn vader herinnert het zich nog, hij was toen 15 jaar. Hij liet een verloofde na. Zijn bijzondere graf staat nog altijd op het kerkhof van Boom. Zijn ouders waren Julius (°1889 - † 1985, hij was een krijgsgevangene van 1ste wereldoorlog, vijf jaar lang in Duitsland gevangen) en Maria Josephina Evrard, en zijn overgrootvader Hubertus Augustinus Van Eyndhoven is mijn betovergrootvader.
Hieronder de krantenknipsels, afkomstig van Consciencebibliotheek Antwerpen, letterlijk overgetypt
GAZET VAN ANTWERPEN 12 NOVEMBER 1946
De Steenbakkers kenden geen geluk !
F.C. Boom - Olympic Charleroi 0-0
Benoit Van Eyndhoven, links
Fluitenier Laurent Franken was met de leiding van den wedstrijd gelast. Volgende spelers kwamenn te drie uur in beweging;
BOOM : Van Rompaey; Stroobants en Backeljau; Van Eyndhoven, Claes A. en Van Laer; De Herdt, Huyghe, Claes, Sas en De Rijck
OLYMPIC : Lebon; Lechien en Homblé; Olio, Pierange en Antonneau; Harnie, Drobecq, Goossens, De Deken Bert en Epimenide.
Voor een massale opkomst wint Olympic den opgooi. De Walen kennen een zeer snel vertrek maar de reactie laat zich niet wachten. Beiden ploegen doen echter nog vrij zenuwachtig en gevaarlijke schoten op doel blijven voorloopig uit. De Boomsche midvoor is de eerste die na voorbeeldige voorzet van Huyghe, een eenige kans voor doel laat te loor gaan. Na 10 minuten spel neemt Boom resoluut de teugels in handen, maar weet het overwicht in het veld niet voldoende uit te buiten. Als Lebon onvoldoende afweert is het de beurt aan Claes om op onbegrijpelijke wijze een zeer mooie kans te verkijken. Op vrijschop schiet ook De Rijck jammerlijk naast. De gastheeren kennen waarlijk geen geluk voor doel. Olympic geeft niet den indrukn die men van hen had verwacht. We noteeren weliswaar goede schoten van De Deken en Drobecq maar tot aan de rust nestelen de steenbakkers zich in het Waalsche kamp, zonder er evenwel in te lukken den stand te openen.
In een snel tempo wordt de tweede helft aangevat. Er wordt de tweede helft aangevat. Er wordt hardnekkig gestreden, bijwijlen zelfs een weinig te hard. Lebon heeft geluk wanneer een harde kanjer van Huyghe de dwarslat scheert. Aan de overzijde laat Dobrecq een goede kans te loor gaan. Na een tiental minuten moet Van Laer met een oogkwetsuur het veld verlaten. Olympic blijkt nu beter op dreef en de locale achterhoede hoeft zich duchtig in te spannen. Boom heeft werkelijk onkans want na twintig minuten wordt ook Van Eyndhoven in de zijde geraakt en moet van het veld worden gedragen. (Naar we achteraf vernamen was zelfs zijn overbrenging naar het hospitaal noodzakelijk). Met 9 man levert de thuisploeg een schitterend verweer. Goossens blijkt in geen besten dag en verwisselt van plaats met Harnie. Voorloopig brengt dit echter geen aarde aan de dijk en de localen scheppen nog menig gevaarlijk standje voor het Waalsche doel. Aan het halfuur komt Van Laer terug. Van Rompaey laat zich toejuichen wanneer hij een hard schot van Harnie onschadelijk maakt. Het spelpeil zakt zienderoogen en menig speler loopt hinkend over het veld, sprekend bewijs dat het er niet zoo zacht toe ging. Gelukkig blijkt scheidsrechter Franken volledig op de hoogte van zijn taak. Het einde komt met een puntenverdeeling, wanneer in verhouding tot het geleverde spel Boom met een doeltje verschil had mogen winnen.
Bij de thuisploeg lieten zich als uitblinkers aanmerken: Claes, Van Laer, De Herdt en Sas. Van Olympic lieten Drobecq, De Deken en Lechien den besten indruk
GAZET VAN ANTWERPEN 15 NOVEMBER 1946
Van Eyndhoven in het hospitaal, Van Laer aan het hoofd gekwetst
De tenoren uit Boom zijn zondag niet door het geluk gediend geweest. Na een gelijkopgaande eende den minuten namen zij langzaam maar zeker het initiatief en om niet van volledig overwicht te spreken, werd er toch haast doorloopend tot aan de rust in het kamp der Doggen gespeeld. Dat er geen doelpunten het licht zagen heeft zijn oorzaken. De voorlinie der Steenbakkers en in hoofdzaak de midvoor Pe Claes verknoeiden menige open kans. Aan de overzijde gebeurde vaak hetzelfde. Verder speelden beiden met drie backs. Pierange en Tuur Claes hadden zich beiden achteruitgeschoven tussenen hun respectievelijke achterhoeden. Wat niet belette dat Tuur ook zijn mannetje stond tegenover Jan Goossens. En op welke wijze ? Bij iedere balbetwisting moest de befaamde aanvalsleider van de Gianolaploeg het onderpit delven. Wanneer de poos intrad, met blanken stand mochten de zwarten-witten zeer tevreden zijn. Het tweede bedrijf begon minder verword dan het eerste en zou gekenmerkt worden door twee jammerlijke en ongelukkige toestanden welke Boom met negen tegenover elf wroetende tegenstrever plaatste. De flinke half Jos Van Laer kwam bij het springen voor kopstoot met Frans Huyghe in botsing waarbij hem een wenkbrauw opengelegd werd. Na twintig minuten daagde de moedige en sportieve Jos weer op. Erger was het niet de andere half Van Eyndhoven die een tiental minuten na de vorige van het terrein diende gedragen. Wij, iedereeen hoopte hem nog te zien terugkeeren, werd Benoit naar het gasthuis van Boom vervoerd om nog dienzelfden avond een heelkundige bewerking te ondergaan. Er deden geruchten de ronde dat voor zijn leven gevreesd werd, maar wij kunnen thans verzekeren dat zijn toestand dinsdagavond gansh bevredigend was en hij een kalmen dag had doorgebracht. Zonder verdere verwikkelingen wordt Van Eyndhoven weer terug de oude, al zal hij voor vele weken voor zijn ploeg onbeschikbaar zijn. Spijtig voor Boom. Wij wenschen en speler en club een spoedige wederbeschikbaarheid.
GAZET VAN ANTWERPEN 22 NOVEMBER 1946
Van Eyndhoven naar Leuven
Wij vernemen uit officieele bron dat de tijdens den wedstrijd Boom-Olympic gekwetste speler Van Eyndhoven, gisteren bij hoogdringendheid, van uit het gasthuis te Boom, naar het Universitair hospitaal te Leuven werd getransporteerd teneinde onder behandeling en observatie der professoren te blijven. Zijn toestand was weer zoodanig verergerd dat de overbrenging noodzakelijk bleek. Wij hopen voor den jongen Van Eyndhoven dat hij den tegenslag heelemaal te boven moge komen.
GAZET VAN ANTWERPEN 23 NOVEMBER 1946
Van Eyndhoven is niet meer...
Wat niet meer kon, waaraan niemand meer dacht, is gisterennamiddag gebeurd.
De eminente half van Boom F.C. Van Eyndhoven, is na een nieuwe langdurige operatie in de kliniek van Leuven overleden.
Voor twee dagen werd ons nog medegedeeld dat zijn toestand verbeterde en de vooruitzichten gunstig stonden en plots wanneer iedereen vol hoop was, brak zijn levensdraad.
Moedig als hij in het leven en op het voetbalveld was, heeft Van Eyndhoven zich ook de laatste oogenblikken dapper gedragen en zonder een klacht is hij van het aardsche wereldje vertrokken.
Een sterke 24 jarige kerel aan het begin van zijn loopbaan heeft ons verlaten. Het mocht niet, het kon niet, en toch is het gebeurd.
Aan de familie Van Eyndhoven, aan zijn moedertje en zijn vader, aan het bestuur en spelers van Boom F.C., onze christelijke deelneming in den zwaren slag en rouw die hen komt te treffen.
